به گزارش رهیاب، حسن روحانی که قبل از انتخابات ریاست جمهوری در سال 92 بسته خروج از رکود را ارائه کرد و از برنامه‌های 100 روزه خود سخن گفت اما کارشناسان معتقدند وی هیچ گاه نتوانست این وعده‌ها را محقق کند.
حسن روحانی آنقدر با تبلیغات کارها را پیش برد که امروز حتی نزدیک ترین افراد به رئیس جمهور دولت یازدهم مواضعی علیه وی گرفتند؛ مهدی آیتی رئیس ستاد انتخاباتی حسن روحانی در خراسان جنوبی می‌گوید: دولت تدبیر و امید دولت رکود است و خود اقتصاددان‌های داخل دولت به این موضوع اعتراف دارند؛ مثال بارز آن هم نامه 4 وزیر دولت به آقای رئیس جمهور است که هشدار خطر بزرگ اقتصادی را داده است این رکودی که دولت الان گرفتار آن شده در 36 سال از تاریخ انقلاب بی‌سابقه است.
وی درباره بسته‌های خروج از رکود حسن روحانی و اینکه دولتی‌ها معتقدند توانستند رفاه اجتماعی را ارتقا دهند عنوان می‌کند: پیش‌بینی این است که چون دولت می‌خواهد افکار عمومی را برای انتخابات مجلس آماده کند در فاصله 5 الی 6 ماه موفق نخواهد شد پس درنتیجه باید یک رفاه عمومی کاذب، تبلیغاتی و انتخاباتی به وجود می‌آورد. دولت آقای روحانی به جای اینکه مردمی باشد تبدیل به دولت خودروسازان شده است.
مهدی اکبری کارشناس بازار سرمایه ایران نیز معتقد است: کاهش حجم و ارزش معاملات در بازار سرمایه کشور نشان از ادامه رکود حاکم بر اقتصاد کشور دارد که نبض آن را می توان در بورس اوراق بهادار مشاهده کرد. شرایط کنونی سفته بازی و نوسانگیری در بازار چشمگیرتر است و با توجه به وضعیت فعلی بورس، برخی سرمایه گذاران تلاش می کنند از حداقل سود در این شرایط بهره ببرند.
محمد خوش چهره اقتصاددان و نماینده سابق مجلس معتقد است که فارغ از محتوای برنامه های اقتصادی دولت ها، سکاندار دولت هم نقش مهم و حتی مهمتری دارد. وی از ورود جریان ضد اقتصاد مقاومتی در دولت خبر داده و برای خروج از رکود تورمی راه حل ارائه می دهد.
وی می افزاید: مسأله این است که الآن هر از چند گاهی نسخه هایی داده می‌شود. در این نسخه ها، رویکرد این پزشک جامعیت ندارد؛ و آن عدم درک جامع از محیط و شرایط مریض توسط پزشک وجود ندارد؛ مثلاً پزشک ما همه مسائل بیرونی را اساس درمان بیمار می داند؛ پس می بینیم که چون آن جامعیت وجود نداشته، پزشک نسخه درمان خوبی نمی دهد. نتیجه اش هم این است که برای درمان بیماریهای متعدد، پشت سر هم نسخه می دهد؛ این یعنی نقشه درمانش یک نقشه جامع برای این مریض نیست.
خوش چهره بیان می‌کند: رکود تورمی یک عارضه بنیادین و اساسی نیست؛ و برای اقتصاد کشورها به عنوان یک بحث مقطعی می تواند مطرح باشد. در اقتصاد مدل غربی می گویند در بعضی از حالات STAGFLATION (رکود تورمی) به وجود می آید. یعنی از ادوار تجاری رکود ایجاد می‌شود و نوع سیاستهای پولی مالی نامناسب تورم را هم به آن بار می کند؛ ولی ما بصورت بنیادی رکود پیدا کرده بودیم، و تحریمهای بیرونی هم داشت آن را تشدید می کرد. دولت باید از ابتدا هدفگذاریش را بالا بردن نرخ رشد اقتصادی و رفع موانع از سر راه تولید قرار می داد؛ این را باید اصالت می داد؛ که یک تعریفی جامع تر از رکود را دربر می گیرد. باید اولویت بندی کرد.
وی می‌گوید: نکته بعد اینکه باید این دو سیاست را توأمان در نظر می گرفت؛ پزشک اگر ناوارد باشد برای کاهش تب بیمار پاشورش می کند، و خنکش می کند؛ نتیجتاً باعث می‌شود که لرزش بالا برود؛ برعکس اگر گرمش کند به بالا رفتن تبش می انجامد. درست است که وقوع رکود با تورم یک پدیده متضاد است؛ مثل تب و لرز است؛ ولی البته این مفهومش بالا بردن دستها و تسلیم شدن نیست؛ راه حل دارد؛ راه حل این مشکل "انتخاب موضعی" است. دولت در ابتدا اولویت را روی تورم گذاشته؛ یعنی مثلاً روی تب؛ و سعی کرده که بیمار را خنک کند؛ حالا این خنکی، لرز (رکود) را تشدید کرده است؛ الآن هم اصرار روی رکود دارد؛ که قطعاً تورم را بالا خواهد برد. بسته های اقتصادی دولت هم چون ناظر بر چنین فضایی است، نمی تواند شفابخش باشد. علاوه بر این چیدمان تخصیص منابع هم متأثر از مسائل سیاسی بوده که فضا را ناکارآمد کرده است.
به گزارش رهیاب، رئیس دولت یازدهم سال گذشته خروج از رکود را جشن گرفته بود و امسال یک بسته خروج از رکود دیگری ابلاغ کرد، بسته‌ای که تناقض را در گفتار رئیس جمهور بیشتر می‌کند و نشان می‌دهد دولت گرفتار یک رکود شدید است.
دومین بسته خروج از رکود دولت که منتشر شد فقط کام خودروسازان را شیرین کرد و این نشان می‌دهد که دولت برنامه و یا بسته جامعی برای مقابله با رکود ندارد و فقط با ایجاد رفاه اجتماعی کاذب به دنبال انحراف اذهان است؛ انحرافی که منجر به سیاسی کاری مسئولان دولت در هزمینه می‌شود تا در ماه‌های آینده بتوانند کرسی‌های مجلس را تصاحب کنند.
گرچه کارشناسان معتقدند که مردم متوجه حرف‌های تبلیغاتی دولت یازدهم و رکود حاکم بر بازار شده‌اند اما باید منتظر ماند که دولت کلید چه زمانی قفل رکود را باز می‌کند و آیا اینکه این قفل هم مانند قفل وعده‌های دولت گشوده می‌شود یا خیر.
