مجید حلوایی بازیکن تیم‌های دارایی اهواز، دارایی تهران، پاس تهران و پیکان تهران در دهه 40 و 50 و یکی از بازیکنان ملی پوشی است که از خطه خوزستان رشد کرد و توانست به همراه سایر ملی پوشان افتخاراتی کسب کند. دفاع سخت کوشی که در خوزستان به «مجید سیم‌خاردار» و در تهران به « یل خوزستان» شناخته می‌شد این روزها در غربت زندگی می‌کند و در آستانه ورود به دهه هفتم عمرش است.
حلوایی در گفتگو با خبرنگار رهیاب از روزهای خوش فوتبال و خاطراتش از نخستین گلهایی که ایران به برزیل و شیلی زد، گفت. حلوایی خودش را اینگونه معرفی می‌کند: اهل خوزستانم و اهوازی. 68 سال پیش در اهواز به دنیا آمدم و مانند دیگر خوزستانی‌ها از همان بچگی در خیابان‌ها و کوچه پس کوچه‌ها فوتبال را با توپ پلاستیکی شروع کردم.
16 سالم بود که توسط آقای گنجاپور به تیم شعاع اهواز دعوت شدم و بعد از آن توانستم در مدت کوتاهی به تیم منتخب اهواز و منتخب خوزستان راه پیدا کنم؛ جالب است بدانید که همه حضور من در میادین فوتبال تا رسیدن به تیم ملی در یک دوره 7 – 8 ماهه انجام شد. در همان روزهای ابتدایی که به تیم منتخب خوزستان دعوت شدم توسط آقای محب رئیس وقت هیئت مدیره دارایی تهران به تیم دارایی جذب شدم و یک اردو و چند مسابقه در اوکراین انجام دادیم.
مجید حلوایی و علی پروین
3 شبی که خوابم نبرد
بعد از بازگشت از اوکراین به اهواز برگشتم، قبل از شروع المپیک توکیو تیم ملی ایران برای برگزاری اردویی به اهواز آمد. مربی آن زمان تیم منتخب اهواز آقای نعمت پور بود. قرار شد منتخب اهواز و تیم ملی ایران با هم یک رقابت تدارکاتی داشته باشند و همان روزها آقای نعمت پور به من گفته بود که تو بهترین مدافع ایرانی و خودت را برای بازی آماده کن.
یک شب قبل از بازی خوابم نبرد چرا که قرار بود با جمعی از بزرگ‌ترین بازیکنان ایران در آن دوره رقابت کنم و جلوی کسانی مانند محراب شاهرخی بایستم. روز مسابقه که رسید اسم من را برای حضور در ترکیب خواندند، من آنقدر استرس داشتم که نه صدایی می‌شنیدم و نه جلویم را می‌دیدم.
هنوز بازی شروع نشده بود که آقا محراب شاهرخی سمتم آمد و گفت که یکی از بازیکنان تیم دارد گریه می‌کند و دوست دارد او در این مسابقه بازی کند؛ من هم قبول کردم و رفتم ذخیره نشستم. در آن مسابقه من به میدان نرفتم و جالب اینکه دوباره آن شب خوابم نبرد چون همه‌اش به این فکر می‌کردم که آقای نعمت‌پور به من گفته بهترین مدافع ایرانم اما نتوانستم در این بازی به میدان بروم و برای همین تصمیم گرفتم که تمام سعی‌ام را برای پیشرفت انجام دهم.
همان سال تیم پیکان تهران شکل گرفت و از من هم برای حضور در این تیم دعوت شد. من مشکل سکونت در تهران را داشتم و هم اینکه هنوز دیپلمم را نگرفته بودم؛ مسئولان پیکان موافقت کردند که برایم یک خانه بگیرند و شرایط را برای ادامه تحصیلم مهیا کنند. من‌هم یک مدتی در پیکان با علی پروین، شاهرخ کلانی و محراب شاهرخی هم بازی بودم و بعد هم توسط تیمسار صادقی به تیم پاس تهران جذب شدم.
مجید سیم خاردار خوزستانی و یل خوزستانی فوتبال
آقا مجید همیشه صحبت از این است که بازیکنان خوزستانی دوست دارند در تهران بازی کنند و وقتی به تهران رفتند خوزستان را فراموش می‌کنند، چرا شما بعد از حضور در تیم‌های تهرانی به خوزستان باز نگشتید؟ بعد از اینکه در پاس بازی کردم در دانشکده پلیس درس خواندم و دیگر تا پایان بازی مجبور به حضور در پاس تهران بودم.
راستی چرا به شما مجید سیم خاردار می‌گفتند؟ حلوایی با خده می‌گوید آن روزها نمی‌گذاشتم مهاجمان از سدم رد شوند و یا توپ را می‌گرفتم و یا بازیکنان حریف را متوقف می‌کردم، راستش را بخواهید با همه تعصب و غیرتمان برای تیم بازی می‌کردیم و تماشاگران از این همه غیرت و تعصب به وجد می‌آمدند. تماشاگران خوستانی به همین دلیل به می‌گفتند «سیم‌خاردار» اما در تهران به من می‌گفتند «یل خوزستان». حقیقتش خودم از یل خوزستان بودن خیلی خوشم می‌آمد چرا که معنی‌اش پهلوانی است برای همین هم سعی کردم منش پهلوانی را رعایت کنم.
وجه تمایز مجید حلوایی نسبت به دیگر بازیکنان خوزستانی و یا حتی ایرانی گل زدن به برزیل است؛ از روزهای ملی پوش شدنتان و حضور در المپیک مونیخ بگوئید: نخستین باری که به تیم ملی دعوت شدم در سال 44 بود و برای همین برای مسابقاتی به پاکستان رفتم. این را هم بگویم در 30 - 35 بازی که برای تیم ملی ایران از سال 44 تا 57 که پیروزی انقلاب اسلامی بود، انجام دادم یک بار هم تعویض نشدم و این هم یکی دیگر از افتخارات دوران بازی من است.
اینکه برخی از دوستان می‌گویند که برزیل در آن دوره تیم ضعیفی بود حرف مناسبی نیست چون برزیل همیشه برزیل است و از وجود بازیکنان خلاق و باهوش خالی نمی‌شود. برزیل در 20 دقیقه نخست آن بازی آن قدر بر دروازه ما توپ ریخت که مجال نفس کشیدن را به ما نداد اما بعد ما سوار بازی شدیم و بالاخره در نیمه دوم توانستیم با تک گل خودم بازی را ببریم. برزیل در آن دوره یک بازیکنی داشت که اسمش خاطرم نیست اما می‌گفتند این «پله» جدید فوتبال برزیل است.
خاطره‌ای از حضور رضا چاچا در کاخ سعدآباد
در دوره بازیگری شما بازیکنان خوزستانی مانند منصور رشیدی و مرحوم صفر ایرانپاک هم در تیم ملی حضور داشتند، اگر خاطره‌ای دارید از خوزستانی‌های فوتبال مشتاقیم که گوش دهیم. خدا رحمت کند رضا صفاریان(رضا چاچا) یادش بخیر یک خاطره‌ای دارم از آن روزها که مرحوم رضا صفاریان هم با ما به تهران آمده بود.
ما را همیشه به کاخ سعد آباد می‌بردند که با ولیعهد فوتبال بازی کنیم؛ فوتبال بازی کردن ما با ولیعهد هم بدبختی‌هایی داشت، باید با اسم کامل و محترمان صدایش کردیم که بعدها توافق کردند که با اسم کوچک صدایش کنیم اما نباید پر رو شویم. نکته جالب آن بازی‌ها این بود که اگر کرنری، ضربه پنالتی و یا هر چیز دیگری پیش می‌امد خود ولیعهد باید می‌امد و آن را می‌زد.
ما هم به دروازه‌بانانی که همراهمان بودند مانند مرحوم حجازی و یا منصور رشیدی گفته بودیم که بگذارید ولیعهد گل بزند، یک بار شوت آرامی به سمت دروازه رشیدی زد و منصور هم چند غلط زد و گذاشت توپ به دروازه برود، مرحوم رضا صفاریان(چاچا) با خنده تور را بالا برد که مثلاً شوت ولیعهد تور را پاره کرده است؛ آنقدر این حرکت خنده دار بود که خود پسر محمدرضا شاه هم متوجه شد و دیگر بازی نکرد.
فوتبال ایران از فوتبال دنیا عقب مانده
آقای حلوایی به نظر شما فوتبال ایران در حال افول است و یا پیشرفتی هم دارد؟ من اگر بخواهم یک مقایسه کنم با فوتبال دوران خودمان(دهه 40 و 50) باید بگویم آن دوره فوتبال سرعت نداشت اما این روزها فوتبال سرعتی‌تر شده است. اما فاصله ما در آن دوران با فوتبال جهان زیاد نبود، ترکیه‌ای که در مقابل ما فقط سعی می‌کرد گل نخورد امروز در کدام سطح است و فوتبال ما در کدام سطح؟
البته کل فوتبال آسیا از فوتبال دنیا عقب مانده است اما در این شرایط عقل حکم می‌کند که ما از همه ظرفیت‌های خودمان باید استفاده کنیم. کی‌روش مربی بزرگی است اما چون فوتبال ما عقب مانده است نمی‌تواند برایش کار کند برای همین هر چند یک بار در اروپا می‌گردد و چند بازیکن دو ملیتی را به تیم ملی می‌آورد.
شما الان ببینید که تقریباً همه تیم‌های کشور از بازیکنان خوزستانی استفاده می‌کنند اما فولاد خوزستان و استقلال اهواز در بدترین شرایط به سر می‌برند و کسی برایشان کاری انجام نمی‌دهد؛ به نظر من ظرفیت خوزستان برای حضور در لیگ برتر بیش از 3 تیم است به شرطی که مدیریت‌ها در فوتبال درست شود.
چه اشکالی دارد بیش از 3 تیم خوزستانی در لیگ برتر باشند و بازیکن خوب تحویل دهند؟ باید در این استان سرمایه گذاری شود و اگر بخواهند فوتبال را در دیگر استان‌ها توسعه دهند باید از داشته‌های آن استان استفاده کنند تا نتیجه‌ای هم داشته باشد. خدا رو شکر چند بازیکن جوان در حال حاضر به تیم ملی معرفی شدند اما به نظرم جوانگرایی در تیم ملی نشده بلکه این جوان‌ها خودشان را به تیم تحمیل کردند.
به نظر شما بهترین مدافع و بهترین بازیکن فعلی ایران چه کسی است؟ بازیکنان حال حاضر ایران تقریباً همگی در یک سطح هستند و اگر موفقیتی هم داشته باشند مقطعی است. بازیکنی خوب است که همیشه در شرایط خوب و در خدمت تیم باشد، مثلاً مسی همیشه خوب است و اگر یک روز موفق نباشد کل تیم نمی‌تواند نتیجه بگیرد.
بازیکنان با کیفیت هم داشتیم در چند سال گذشته اما اشتباه در انتخاب سبب شد که کمی از فضای فوتبال دور شوند و این مناسب نیست، متأسفانه همه چیز در فوتبال ما پول شده است.
آقای حلوایی شما به اهواز هم می‌آئید؟ راستش را بخواهید دوست دارم که بیایم اما رانندگی از تهران تا اهواز برایم سخت است و دوست ندارم سوار هواپیما شوم. اما سعی می‌کنم که به اهواز بیایم.
رهیاب: ممنون از اینکه لحظاتی از وقت خودتان را به ما اختصاص دادید، اگر نکته‌ای دارید خدمتتان هستیم.
حلوایی: از بچه‌های رهیاب تشکر می‌کنم که از بنده یادی کردند و امیدوارم تیم ملی امید فوتبال ایران بتواند بعد از چند دهه به المپیک راه پیدا کند و به موفقیتی برسد.
انتهای پیام/
